Waarom een camper?
Al tijden fantaseerden we over reizen met een camper. Het leek ons heerlijk: je huis op wielen, overal kunnen gaan en staan waar je wilt. Geen gedoe met een tent opzetten of een caravan aankoppelen, maar gewoon rijden en parkeren.
Eerlijk is eerlijk: van écht kamperen wisten we niet veel. Oké, we hadden twee jaar een caravan en die stond op een Franse boerencamping. Maar dat maakt je nog geen doorgewinterde kampeerder. Toch bleef het idee van een camper hangen.
“Wat voor camper wil je dan?” vroeg Magriet op een dag, terwijl ze haar thee rondroerde.
“Iets betrouwbaars. Oerdegelijk. Geen moderne poespas, maar een bus die je met ducttape en een hamer overal ter wereld kunt repareren,” antwoordde ik.
Magriet trok haar wenkbrauwen op. “Met ducttape? Dat klinkt als een avontuur.”
Ik grijnsde. “Dat is precies de bedoeling.”
En zo begon het. Avondenlang verdiepten we ons in tekeningen, indelingen, Pinterest-boards en YouTube-video’s. Uiteindelijk besloten we: we gaan ervoor.
De zoektocht naar de perfecte bus
Het idee van een Mercedes-bus kwam snel op tafel. “Een oude Mercedes is een tank,” hield ik vol. “Betrouwbaar, degelijk en overal te repareren.”
En alsof het lot ermee speelde, zagen we op Marktplaats ineens een blauwe bus te koop staan. Niet zomaar een bus, maar eentje waar we al jaren langsreden op weg naar mijn schoonouders. Altijd stond hij daar, half verborgen in het hoge gras, en nu was hij opeens beschikbaar.
We gingen kijken. De eigenaar ontving ons op een erf vol vergane glorie: kapotte voertuigen, een stadsbus met gebroken ramen en daar – onze blauwe bus. De motor startte verrassend soepel, maar binnen was het een ander verhaal. Vocht, rotte vloeren, lekkages en een geur die schreeuwde om aandacht.
“Zie je het voor je?” vroeg ik hoopvol.
Magriet glimlachte flauw. “Ik zie vooral veel werk. Maar ja, ik zie het wel.”
Dat was genoeg. We liepen samen door de bus en tekenden in ons hoofd al de indeling. De deal was snel gesloten, waarschijnlijk voor veel te veel geld voor een 54 jaar oude roestbak. Maar: de bus was van ons.
Eerste uitdagingen: rijbewijs en buren
Omdat de bus ouder is dan 50 jaar, hoeven we geen wegenbelasting te betalen. Ook geen APK, wat zowel prettig als zorgelijk is. Er was echter één probleem: het gewicht van de bus. Bijna 5 ton – en daarvoor heb je een groot rijbewijs nodig. Dat had ik niet.
Gelukkig reed de eigenaar de bus voor ons naar huis. Met gepiep, gekraak en veel nieuwsgierige blikken van de buren, parkeerde hij onze aanwinst pontificaal op de oprit.
Daar stond ze dan: 7 meter pure uitdaging.
De harde realiteit van een roestbak
De vloer? Rot. Niet een beetje, maar écht doorzakkend rot. Binnen troffen we restanten van een keuken en een versleten bankstel, waaronder letterlijk niets meer zat. Buiten was het niet beter: overal roest.
Met ducttape plakte ik de kapotte ramen dicht, hopend dat het water buiten bleef. Toch sloeg de twijfel toe. Was dit niet te veel werk?
Mijn moeder dacht van wel. Toen ik haar belde, zuchtte ze: “Wat heb je nou weer gekocht?” Gelukkig hield Magriet de moed erin. Samen besloten we: alles eruit. Blanco canvas.
Slopen en ontdekken
Gewapend met koevoeten en hamers sloopten we de hele bus leeg. Officieel mocht ik niet zonder groot rijbewijs rijden, maar ik bracht de bus toch stiekem zelf naar het milieupark om het afval kwijt te raken.
Toen de bus kaal was, zagen we de omvang van het project pas echt. Het chassis was redelijk, maar de opbouw zat vol doorgeroeste stukken. Het was duidelijk: dit zou niet makkelijk worden.
Een nieuw plan: bouwen, leren en improviseren
We maakten een enorme lijst: plaatstaal, balkjes, isolatie, hout – heel veel hout – en een arsenaal aan materialen. Tegelijkertijd volgden we een soort zelfstudie via YouTube: wanden rechtzetten, bedden bouwen, elektriciteit aanleggen.
Onze achtergrond hielp niet direct. Ik heb ervaring in de scheepvaart, Magriet is verpleegkundige. Maar we waren handig, en ik wist mijn weg rond motoren. Dus gingen we ervoor.
De woonkamer veranderde in een magazijn vol pakketten, terwijl ik dagenlang slijpte, laste en repareerde. De remmen werden volledig gereviseerd, de elektronica opnieuw aangelegd, en elk onderdeel kreeg liefde en smeer.
Technisch gezien begon de bus langzaam weer op te leven. Simpel, robuust, en onverwoestbaar – net als een oude vrachtwagen.
Van roestbak naar droomcamper
Elke keer dat we iets afstrepen van onze lijst, komt er weer iets nieuws bij. Toch groeit de visie. Langzaam maar zeker transformeert de bus van roestbak naar camper in wording.
We zien het voor ons: ons huis op wielen, klaar om Europa te verkennen. Het project is groot, stoffig en soms frustrerend, maar het is van ons. En dat maakt het avontuur meer dan waard.
De bouw van Catootje in beeld
Hieronder vind je een groot deel van de foto’s van de verbouwing van onze bus. Wat begon als een verroeste foodtruck groeide – stap voor stap – uit tot onze eigen camper. Het hele proces duurde ruim een jaar en heeft ons letterlijk bloed, zweet en tranen gekost. Maar elke slijpschijf, lasnaad en houten plank bracht ons dichter bij ons doel: Catootje, ons huis op wielen.
Dit is lang niet alles, maar het geeft een goed beeld van hoeveel werk het is om zelf een camper te bouwen uit een oude, roestige bus.
Reeds 3500 stuks verkocht
Download hier onze E-PUB en lees het boek ontspannen op je telefoon, tablet of e-reader.
Als je Mark van der Werf een paar jaar geleden had verteld dat hij samen met zijn vrouw Magriet, dochters Myrthe (2014) en Marlijn (2015), en hun hond zeven maanden in een oude Mercedes-bus door Europa zou trekken, had hij waarschijnlijk hard gelachen. Toch begon alles met een spontane Marktplaats-vondst: een roestig busje dat de familie liefkozend Catootje noemde. Wat aanvankelijk een impulsieve aankoop leek, groeide uit tot een groots avontuur.
In dit boek neemt Mark je mee vanaf de eerste dagen van klussen en plannen tot de vele hoogte- én dieptepunten onderweg. Geen opgepoetst verhaal vol perfecte Instagram-plaatjes, maar een eerlijke, humoristische en rauwe inkijk in het leven op de weg. Van eindeloos passen en meten bij de camperbouw tot het trotseren van modderige wegen, onverwachte wendingen en de betovering van de middernachtzon.
Met praktische tips, hilarische anekdotes en een flinke dosis Rotterdamse nuchterheid laat Mark zien dat zo’n avontuur voor iedereen binnen handbereik ligt. Je hoeft geen ervaren klusser of doorgewinterde reiziger te zijn – zolang je durft te dromen, te improviseren en te genieten van het moment.
Een inspirerend verhaal voor iedereen die denkt: “Dat wil ik ook!”
Of je nu zelf een oude bus op de oprit hebt staan, of gewoon verlangt naar een vleugje vrijheid.
Tips bij het kopen van een oldtimer camper met veel roest
-
Check het chassis grondig
Het chassis is het fundament van de bus. Roest in de opbouw is vervelend, maar doorgeroest framewerk kan een dealbreaker zijn. Neem een zaklamp en een priem mee om écht te voelen of het nog stevig is. -
Laat je niet misleiden door een lopende motor
Een oude diesel kan vaak nog “als een zonnetje” lopen, ook als de rest instort. Kijk dus verder dan alleen de techniek. -
Bereken realistisch je budget
Slijpen, lassen, nieuw plaatwerk, isolatie, hout en onderdelen kosten meer dan je denkt. Houd rekening met verrassingen: elke keer dat je iets openmaakt, komt er vaak meer werk bij. -
APK-vrij betekent niet zorgeloos
Veel oldtimers zijn vrijgesteld van APK, maar dat maakt ze niet automatisch veilig. Reken op revisie van remmen, elektra en ophanging. -
Investeer in goed gereedschap
Zonder slijptol, lasapparaat en een set stevige handgereedschappen kom je niet ver. Lenen kan, maar je zult merken dat goed gereedschap veel frustratie bespaart. -
Wees voorbereid op veel sloopwerk
Alles eruit halen is vaak de enige optie. Oude isolatie, vochtige vloeren en rot hout zijn niet herbruikbaar. Begin met een blanco canvas. -
Plan, maar blijf flexibel
Maak tekeningen en indelingen, maar wees bereid om te improviseren. Bij een oude bus kom je altijd onverwachte problemen tegen. -
Zorg voor een goede werkplek
Een droge, ruime plek om te sleutelen is goud waard. Buiten werken in weer en wind maakt het project onnodig zwaar. -
Doe het samen
Twee zien meer dan één. Bovendien is het project veel leuker en beter vol te houden als je het met een partner of vriend(in) aanpakt. -
Verlies je droom niet uit het oog
Het is hard werken en soms zakt de moed je in de schoenen. Blijf jezelf herinneren aan waarom je ermee begonnen bent: straks heb je je eigen unieke camper waarmee je overal heen kunt.
Reactie plaatsen
Reacties